Suchergebnisse

Este comentario analiza la sentencia del Tribunal de Justicia en el asunto C-289/21, IG. El objeto de este asunto fue la compatibilidad con el art. 47 de la Carta de Derechos Fundamentales de la UE de una norma procesal, por la que quedaba sin objeto un recurso contra una disposición reglamentaria si esta era objeto de derogación. Así como el TJUE señaló que tal mecanismo no resulta incompatible con el principio de equivalencia, sí afirmó que era contrario al de efectividad y al art. 47 CDF, por cuanto no garantizaba la consideración de los efectos de la norma sobre el recurrente.
Iruzkin honetan, Justizia Auzitegiak C-289/21 gaiari buruz emandako epaia aztertzen da. Gai horren xedea EBko Oinarrizko Eskubideen Gutunaren 47. artikuluaren eta arau prozesal baten arteko bateragarritasuna izan zen; arau prozesal haren arabera, ez zegoen arrazoirik erregelamenduzko xedapenen aurkako errekurtsoetarako, erregelamenduzko xedapenak indargabetuz gero. Europar Batasuneko Justizia Auzitegiak adierazi zuen mekanismo hori ez dela bateraezinabaliokidetasun-printzipioarekin baina eraginkortasun-printzipioaren eta EBko Oinarrizko Eskubideen Gutunaren 47. artikuluaren aurkakoa zela, arauak errekurtsogilearentzat zituen ondorioak kontuan hartzea bermatzen ez zuelako.
This comment examines the ruling of the Court of Justice of the European Union in case C-289/21, IG. The subject-matter of this case was the compatibility with Article 47 of the Charter of Fundamental Rights of a procedural rule according to which, a case was devoid of object if it was previously derogated. Whilstthe CJEU indicated that such mechanism was not incompatible with the principle of equivalence it held that it was irreconcilable with the principle of effectivity and Article 47 as it did not guarantee the examination of the effects of the rule on the plaintiff.